سفر نمایشی مقامات ایرانی به چین

مسئولان ردهبالای ورزش ایران چند روز گذگذته را در پکن، محل بازی های المپیک زمستانی 2022 بودند. طبق روال همیگگی، در هر دوره از بازی های المپیک تابستانی و زمستانی، مقامات اول ورزش ککورها میهمان ویژه مراسم افتتاحیه این دو رویداد بزرگ هستند. از ایران هم حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان و صالحیامیری، رئیس کمیته ملی المپیک دعوت شدگان و حاضران در این مراسم بودند.

سفر دو مسئول بالادستی ورزش ایران در این دوره از بازی های المپیک، اما قدری خبرساز شد. البته این بازتاب رسانه‌ای را پیشاپیش به وجود آوردند. چراکه گفته اند با این هدف راهی پکن می شوند که مککلات دیپلماسی ورزشی ایران ازجمعی تعلیق فدراسیون جودو را مرتفع کنند. صالحیامیری قبل از سفرش به بازیهای المپیک زمستانی گفته بود میخواهد به همراه سجادی، دیداری خصوصی با توماس باخ، رئیس کمیته بین المللی المپیک (IOC) تا با رایزنی های لازم سایه تعلیق را از فدراسیون جودو بردارد یا اینکه تخفیفی در این حکم سنگین داشته باشد. می شوند.

موضوع دیگری که کمیته ملی المپیک بر آن تککید کرده بود، حاشیه هایی است که این روزها حول فدراسیون های ژیمناستیک و دوچرخه سواری میچرخد; حاشیه هایی که اگر بهدرستی مدیریت نشود، ممکن است مثل جودو، عواقب جبران ناپذیری نصیبش شود. حالا اما در شرایطی که سه روز از مراسم افتتاحیه بازی های المپیک زمستانی 2022 پکن توکیو می گذرد، خبر رسیده است که ورزش ایران واقعا نمی تواند شخص باخ را که اصلی ترین سمت را در بالاترین نهاد اجرایی ورزش دنیا دارد، ملاقات کنند.

این دیدار برای امروز (دوشنبه، ساعت 9:30 به وقت محلی) پیشبینی شده بود، اما آنجا که بلیتهای بازگشت از هیئت اعزامی ایران به تهران، یکشنبهشب گرفته شد، این دیدار لغو شد.

صالحیامیری دراینباره به مهر میگوید: “در کشور چین آمار مبتلایان به حوادث و گونه های جدید آن افزایش یافته است و به همین دلیل قوانین سختگیران در تردد و رفتن به کشور در نظر گرفته شده است; به طوری که پروازها از پکن و به پکن محدود شده است. به همین دلیل امکان تغییر زمان بلی برگت و جابهجایی زمان باگگت به ککور خیلی راحت قابل انجام نیست ».

اینجاست که واقعا ورزش ایران با علم به این گونه ویروس های جدید، پیک را در سراسر جهان به وجود آورده است و از برنامه های پروازی به چین هم مطمئن بودند، چرا برنامه سفر خود را درست و دقیق به IOC نمی دهد که این دیدار در زمان زودتری و پیش از بازگشت به تهران انجام شود. اما نکته مهمتر از کنسلشدن دیدار هیئت ایرانی با رئیس کمیته ملی المپیک، گفتوگوی آنها بود که به نظر می رسید با وجود انجام این دیدار، خروجی و نتیجه مثبتی داشته باشد.

بدون دیدار با مقامات ورزشی بالارتبه دنیا تاثیرات زیادی برای ورزش کشور دارد، اما این خیلی دور از انتظار است که در رابطه با فدراسیون ایرانی، کاری از دست توماس باخ بربیاید; چراکه نگرانی هایی که فدراسیون های جودو ژیمناستیک و دوچرخه سواری با آن مشکل دارند، همگی مسائلی هستند که از دست رئیس Ioc و تیمش خارج هستند. در واقع طرف اصلی ورزش ایران برای حل این معضلات فدراسیون های جهانی این رشته هاست که نقش اصلی را در امور آنها ایفا می کند. کمیته بین‌المللی المپیک مستقیمی است که به طور رسمی با کمیته ملی المپیک عضو این نهاد و به غیرمستقیم با وزارتخانه‌ها یا سازمان‌های ورزش هر کشور ارتباط دارد.

نکته مهم این است که IOC منشوری دارد که همه فدراسیون‌های جهانی به آن پد می‌رسند. برای نمونه یکی از مشهودترین و مهمترین قوانین منشور المپیک ممنوعیت دولت و سیاست در ورزش است; که درحالحاضر ورزش ایران بهشدت با آن مواجه شده و هر سه موضوع موضوعی، به طریقی با آن دسته بندی می شوند. با این شرایط پس نمی توانم این توقع را داشته باشم که مثل باخ که خودش باید مروج منشور المپیک باشد و آن را به اجرا بگذارد، پا پیش بگذارد و مثلاً تخفیفی در حکم فدراسیون جودو قائل شود.

حکم تعلیق چهارساله جودو به دلیل عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با نمایندگان اسرائیل است که از فدراسیون جهانی جودو بهعنوان متولی اصلی این رشته، رنگ و بوی کاملا سیاسی دارد; بنابراین بهصراحت گفت توماس با هیچ و همکارانش در این پرونده کاره هستند و اگر قرار باشد بر این رأی بدهند، همسو با فدراسیون جهانی جودو حرکت خواهند کرد; مواردی که پیشتر هم در نامه های تهدیدآمیز به کمیته ملی المپیک، نسبت به مقابله با مقابله با اسرائیلی ها هشدار داده بودند.

در این شرایط اگر قرار بر قضاوت و داوری در ونین برونده هایی باشد، این دادگاه بین المللی حکمیت ورزش (CAS) است که باید در این تصمیم گیری تصمیم گیری کند. البته در دادگاه تعلیق فدراسیون جودو هم دیده شد که پرونده CAS را به فدراسیون جهانی جودو ارجاع داد که در نهایت به محرومیت چهار ساله این فدراسیون تبدیل شد.

دادگاه بین‌المللی حکمیت ورزش در نام‌های فدراسیون جودو اعلام کرده است که حکم اعتراض به این پرونده را تا 25 فوریه صادر می‌کند، یعنی حدود 20 روز دیگر اعلام می‌کند و طبیعی است که تا الان پیش‌نویس این حکم هم آماده شده است. با این شرایط دیدار با باخ چه تاثیری می‌تواند در این شرایط باشد؟ وقتی پروندهای به این مرحله رسیده است، موضوع از حیطه دیپلماتیک یا مراودات اداری خارج شده و فقط CAS تصمیمگیرنده است و هیچ نهاد بین المللی، حتی نهادی مثل IOC در این تصمیم نمی تواند خارج شود.

در حالی که باخ در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی که جمعه برگزار شد، موضع محکمتری نسبت به ارتباط با استفاده از ورزش از ورزش داشت و گفت: «در دنیای امروزی ما که تفرقه، درگیری و بیاعتمادی به اوج رسیده است، به دنیا نشان داد داد. که در کنار یک رقابت سخت، زندگی می کنم مسالمت آمیز و محترمانه، دا، دای. از همه مقامات سیاسی در سراسر جهان میخواهم به آتشبس المپیک متعهد باشند و به آرامش فرصت بدهند ». اگر فرصتی باشد تا کاری صورت کیرد، این صحبت باخ نشان می دهد که در ارتباط با موضوع جودو، طرف ایران نیست و حرفش همان است که حتی قبلا گفته شده است.

در مورد فدراسیون های ژیمن و دوچرخه سواری نیز مسائل باز بین ایران و فدراسیون های بین المللی آنهاست. هر دو فدراسیون امروزشان، اساسنامه شان است که باید به تصمیم جهانی برسد. موضوع یک روال قانونی دارد و اصلاً شرایط به این ترتیب نیست که کمیته بین المللی ورزش یا حتی بخواهد انجام دهد. نگاه وزارت ورزش ایران، اما به این سمت است که اساسنامه فدراسیون‌ها باید با نگرش این مجموعه دولتی باشد. دوچرخه سواری بعدی رئیس خود را به خاطر شاائبه اداره وزارت ورزش در انتخابات از دست داد و سرپرست ژیمناستیک هم با رأی اعضای مجمع گذاشته شد و گزینه وزارتخانه جایش را گرفت.

در نتیجه این می شود که برای هیچکدام از دغدغه های ورزش در ارتباط با رشته های جودو، ژیمناستیک و دوچرخه سواری، در دیدار با توماس باخ، راه حلی وجود ندارد.