جنبه های تاریک مدیتیشن

فرارو- ما در طول سال ها در مورد فواید فیزیکی و ذهنی خارق العاده مدیتیشن چیزهای زیادی شنیده ایم. افراد زیادی در سراسر جهان هستند که می گویند با استفاده از تکنیک های مدیتیشن می توانید احساس آرامش، تمرکز و تعادل بیشتری در زندگی داشته باشید. البته این ادعاها نیز بی اساس نیست. هر روز تحقیقات بالینی بیشتری برای تایید اثربخشی این تمرینات انجام می شود. بسیاری خودشان این اثرات را تجربه کرده اند. تحقیقات نشان داده است که مدیتیشن می تواند تاثیر مثبتی بر کاهش استرس، افزایش حافظه و سلامت جسمانی داشته باشد.

به گزارش فرارو؛ اما مانند هر چیز دیگری در زندگی مدیتیشن، می تواند عوارض جانبی داشته باشد که ممکن است ما از آن آگاه نباشیم. همچنین تحقیقات علمی وجود دارد که اثرات منفی مدیتیشن را نشان می دهد. مطالعه ای در سال 2017 انجام شد که نتایج آن در مجله علمی و تحقیقاتی PLOS One منتشر شد. این مطالعه که توسط محققان دانشگاه براون و دانشگاه کالیفرنیا در برکلی انجام شد، تجربیات 60 نفر را که به طور منظم مدیتیشن انجام می دادند، مورد بررسی قرار داد.

این یک مطالعه محدود است و نمی توان گفت که همه کسانی که مدیتیشن می کنند اثرات منفی ذکر شده در این مطالعه را تجربه خواهند کرد، اما در هر صورت نتایج این مطالعه می تواند هشدار دهنده و آموزنده باشد. این مطالعه 7 آسیب بالقوه ای را که می تواند در نتیجه مدیتیشن رخ دهد، شناسایی کرد.

1. افکار منفی را تشویق کنید

بسیاری از مردم به مدیتیشن می روند تا دیدگاه خوش بینانه تری نسبت به زندگی پیدا کنند. اما همیشه اینطور نیست. تقریباً نیمی از پاسخ دهندگان در سال 2017 افکار هذیانی، غیرمنطقی یا غیرعادی را در نتیجه مدیتیشن تجربه کردند و عملکرد روزانه و توانایی آنها برای کنترل امور شخصی به طور منفی تغییر کرد.

این با یافته های یک مطالعه در سال 2009 در دانشگاه سیاتل در اقیانوس آرام مطابقت دارد. این تحقیق همچنین نشان داد که مدیتیشن می تواند منجر به توهمات ذهنی شود.

۲. تغییر ادراک حسی

مدیتیشن می تواند اثرات منفی بر بینایی، بویایی، شنوایی و چشایی داشته باشد. بر اساس نتایج تحقیق، تعداد زیادی از شرکت کنندگان تصاویر بصری و توهمات بصری را تجربه کردند. تعدادی از افراد گزارش کردند که نسبت به نور و سر و صدا حساس تر شده اند و در درک زمان و مکان مشکل دارند.

3. کاهش انگیزه

اگر اهل تعلل هستید، مدیتیشن می تواند اوضاع را بدتر کند. تحقیقات نشان می دهد که مدیتیشن می تواند منجر به کمبود جدی انگیزه شود. این فقط در مورد مسائل کاری نیست، حتی می تواند بر انگیزه فرد برای انجام کارهایی که قبلاً از آنها لذت می برد تأثیر بگذارد. از این نظر، تأثیر مدیتیشن بسیار شبیه به اثرات افسردگی است.

در واقع، بسیاری از افرادی که به مدیتیشن می‌روند، هدفشان این است که بتوانند خود را از درگیری‌های ذهنی رها کنند، اما این رهایی می‌تواند شکل کاملاً منفی داشته باشد و به بی‌تفاوتی تبدیل شود.

4. خاطرات و احساسات ناراحت کننده را زنده کنید

مدیتیشن می تواند احساسات و خاطراتی را که قبلاً سرکوب کرده ایم به زندگی بازگرداند و این می تواند منجر به سیل احساسات منفی شود که کنترل آن آسان نیست. شرکت کنندگان در مطالعه 2017 احساساتی مانند سردرگمی، ترس، اضطراب، بدبینی، افسردگی و غم را گزارش کردند. شرکت کنندگان در مطالعه سال 2009 نیز گفتند که تجربیات تلخ گذشته را در قالب تصاویر ذهنی یادآوری می کنند.

5. عوارض جسمی

اگرچه مدیتیشن اغلب به عنوان راهی برای تأثیرگذاری بر ذهن و احساسات در نظر گرفته می شود، اما اثرات فیزیکی آن نیز قابل توجه است. برخی از شرکت کنندگان در مطالعه 2017 گزارش کردند که تغییرات فیزیکی منفی مانند درد، فشار، حرکات غیر ارادی، سردرد، خستگی، مشکلات گوارشی و گیجی را تجربه کرده اند.

6. تأثیر منفی بر عزت نفس

مسلماً مهمترین رابطه ای که ما در زندگی داریم، رابطه با خودمان است، زیرا این رابطه بر همه روابط دیگر ما تأثیر می گذارد. این واقعیت که مدیتیشن می تواند تأثیر منفی بر نحوه دیدن خودمان بگذارد یکی از جنبه های واقعاً مشکل ساز است. مطالعه ای در سال 1999 در دانشکده روانپزشکی ایروین کالیفرنیا نشان داد که شرکت کنندگان پس از مدیتیشن بیشتر از ویژگی های منفی خود آگاه شدند.

پاسخ دهندگان به نظرسنجی 2017 همچنین نشان دادند که احساس عدم اختیار شخصی را تجربه کرده اند و تصویر خود را از وجود و حضور شخصی از دست داده اند. خیلی ها هم گفتند که مرز بین آنها و دنیای اطرافشان کمرنگ است.

7. منزوی شوید

مدیتیشن می تواند بر نحوه تعامل ما با دیگران تأثیر بگذارد. اثر منفی هم دارد. نیمی از افرادی که در سال 2017 مورد بررسی قرار گرفتند اظهار داشتند که از نظر اجتماعی احساس ضعف می کنند و در برخورد عادی با دیگران با مشکل مواجه هستند. آنها گفتند که پس از تمرین مداوم مدیتیشن، احساس کردند که برای بازگشت به جامعه آمادگی کافی ندارند. برخی می گفتند احساس ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران به قدری قوی است که در فعالیت های روزمره خود دچار مشکل می شوند.