یأجوج و ماجوج چه ربطی به شهر لندن دارند؟

اما علاقه لندن به یأجوج و ماجوج بیش از نصب مجسمه است. هر سال به مدت هشتصد سال، در یک شنبه در اواسط نوامبر، لندن میزبان کارناوالی است که به عنوان «نمایش شهردار لرد»، نمادی از وفاداری لندن به تاج و تخت، شناخته می شود. یکی از نمادهای موجود در این کارناوال مجسمه یأجوج و ماجوج است که توسط تظاهرکنندگان در خیابان ها جابه جا می شود. مجسمه‌هایی که در حال حاضر در این مراسم استفاده می‌شوند توسط انجمن سازندگان سبد عالی در سال 2006 ساخته شده‌اند (تصاویری از مجسمه‌های سبد یاجوج و ماجوج و حرکت آنها در خیابان‌های لندن را در زیر ببینید).

اما یأجوج و ماجوج چه ربطی به لندن دارند؟ داستان به افسانه های قدیمی انگلیسی ها برمی گردد. افسانه ها به اشکال مختلف در نقاط مختلف بریتانیا نقل می شود، یکی از قدیمی ترین داستان های مکتوب باقی مانده را می توان در تاریخ پادشاهان بریتانیا (قرن دوازدهم) توسط جفری مونموث (جفری مونموث) مشاهده کرد. بر اساس این افسانه ها، نام “بریتانیا” از قهرمانی به نام بروتوس از تروی گرفته شده است. بروتوس از نوادگان اینیاس، قهرمان مشهور شعر هومر است. او به سرزمین آلبیون (نام باستانی بریتانیای کبیر) می آید و پس از کشتن شیاطین ساکن آنجا، فرمانروای این سرزمین می شود.

اینکه چگونه شیاطین در سراسر این سرزمین پراکنده شدند، خود داستانی است. طبق افسانه، امپراتور روم دیوکلتیان 33 دختر بد داشت. او برای کنترل آنها تصمیم می گیرد آنها را به زور به شوهرش تحمیل کند. اما این دختران به رهبری خواهر بزرگترشان آلبا، شوهرانشان را می کشند و سوار کشتی می شوند و فرار می کنند. پس از یک سال آنها به جزیره بزرگی به نام آلبیون به نام دختر بزرگتر می رسند. در آنجا با شیاطین ازدواج می کنند و این شیاطین را به دنیا می آورند.

دو نفر از این شیاطین به نام‌های گوگ و ماگوج هستند که پس از کشته شدن توسط شیاطین دیگر توسط بروتوس دستگیر و به لندن (که در آن زمان «تروی جدید» نامیده می‌شدند) برده می‌شوند. بروتوس دو دیو را رام می کند و آنها را از کاخ خود به زنجیر می کشد تا از آنها به عنوان نگهبان قصر استفاده کند. در اینجا این دو به عنوان نگهبانان شهر لندن شناخته می شوند (تصویر زیر نقاشی بروتوس در حال مبارزه با شیاطین در اوایل قرن نوزدهم است).

حروف مختلفی برای این دو محافظ ذکر شده است. مثلاً بنا به روایتی یکی از آنها گوگماگوج و دیگری کورینوس نام دارد که از یاران بروتوس بوده است. اما در نهایت نام هایی که رواج یافته است، یأجوج و مأجوج است که همان حروف ذکر شده در کتب آسمانی است.

این افسانه از این جهت جالب است که عناصر فرهنگ رومی، اساطیر یونانی و نامه های کتاب مقدس را ترکیب می کند تا زمینه اسطوره ای را برای بریتانیا فراهم کند. قطعاً هیچ یک از بخشهای این اسطوره امروزه تاریخی به حساب نمی آیند. نه نام بریتانیایی از Brutus گرفته شده است و نه نام Albion از Alba گرفته شده است. تاریخ واقعی بریتانیا شامل ازدواج با شیاطین و رام کردن شیاطین نیست. با این حال، اسطوره های باستانی حتی پس از اینکه به عنوان اسطوره آشکار شدند، کم و بیش تأثیر خود را در فرهنگ ها و سنت ها حفظ می کنند.