[ad_1]
فرارو- پیتر کوی؛ مقاله نویس تجاری برای نیویورک تایمز؛ او قبل از پیوستن به روزنامه در ژوئیه 2021، برای نزدیک به 32 سال مقالات و گزارش های تحلیلی برای بلومبرگ بیزنس ویکلی و بیزینس ویک نوشت.
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، برخی از افراد راست سیاسی عاشق ربات ها هستند و از اتحادیه ها متنفرند. برخی از افراد در جناح چپ سیاست، برخلاف روبات‌ها، از اتحادیه‌ها متنفرند و دوست دارند. اما دیوید اوتر، اقتصاددان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) هر دو را دوست دارد.
اتوماسیون برخی از مشاغل را از بین می برد، اما باعث می شود کارگران بیکار بهتر و بازده کار کنند. همچنین درآمد کلی را افزایش می دهد و انواع جدیدی از مشاغل را ایجاد می کند. اوتور، رهبری مطالعه در مورد تأثیر فناوری و تجارت بر کارگران، می‌گوید اتحادیه‌های تحت ستم می‌توانند به ایجاد و اطمینان از اینکه مزایای اتوماسیون فقط به ثروتمندان محدود نمی‌شود و اینکه مشاغل جدید ایجاد می‌شود و کارگران مسئولیت را بر عهده می‌گیرند، کمک کنند، آنها خوب و سودآور خواهند بود. .
اتو به بررسی زیر و بم اقتصاد ایالات متحده می پردازد. او دانشگاه کلمبیا را ترک کرد و به عنوان دستیار اداری در بیمارستانی در بوستون مشغول به کار شد. سپس در دانشگاه تافتس روانشناسی خواند و فارغ التحصیل شد. سپس سوار یک دوج کلت 250 دلاری شد که خریده بود و در سراسر ایالات متحده راند. او قبل از بازگشت به کالج و گرفتن مدرک دکترای خود از هاروارد در کلیسایی در سانفرانسیسکو، مهارت های کامپیوتری را در شهر به جوانان آموزش داد.
Otto از طرف یک عاشق ربات استدلال می کند که این فناوری بسیار مفید و اجتناب ناپذیر خواهد بود. او هفته گذشته به من گفت: «ما به فناوری نیاز داریم. ما نمی توانیم از فناوری اجتناب کنیم. راه های زیادی برای بهبود زندگی ما وجود دارد.» او گفت با این حال، این فناوری باید به درستی کنترل شود. او افزود: “بیشتر مردم واقعاً از فناوری می ترسند، آنها واقعاً از سرمایه داری و آنچه که بازارها با این فناوری تجربه خواهند کرد، می ترسند.” “اگر همزمان مردم را فقیرتر کنید، نمی توانید پیشرفت زیادی داشته باشید.”
با اتو صحبت کردم تا بدانم نظر او درباره کتابی به نام آینده: ایجاد مشاغل بهتر در عصر ماشین های هوشمند چیست که توسط انتشارات MIT در روز سه شنبه منتشر می شود. او به همراه دیوید میندل، استاد مهندسی و مهندسی عمران، و الیزابت رینولدز، دستیار ویژه رئیس جمهور در امور تولید و توسعه اقتصادی در شورای اقتصاد ملی، یکی از سه نویسنده کتاب است.
نویسندگان کار بر روی این کتاب را در زمانی شروع کردند که پس از رکود اقتصادی ناشی از شیوع کرونا در سال 2020، نرخ بیکاری در ایالات متحده همچنان بالا بود. در چند صفحه اول کتاب آمده است: «میلیون ها نفر بیکار هستند.
اتو می گوید: «مشکل امروز کمبود شغل نیست، بلکه نبود شغل خوب است. برخی از اقتصاددانان معتقدند این مشکلی است که به تنهایی قابل حل است. آنها می‌گویند: «با کناره‌گیری میلیون‌ها کارفرما، آنها مجبور خواهند شد دستمزدهای بالاتر و شرایط کاری بهتری ارائه دهند. با این حال، اتو مخالف است: «فکر نمی‌کنم این کافی باشد. ما در چهار دهه گذشته چیزی ندیده‌ایم که خود بازار این مشکل را حل کرده باشد.»
نسبت کارگران اتحادیه در بخش خصوصی از 21 درصد در سال 1979 به 6 درصد در سال 2019 کاهش یافته است. حداقل دستمزد فدرال با تورم همخوانی ندارد. بودجه دولتی نیز برای کالج های محلی که کارگران را آموزش می دهند، کافی نیست. تجارت آزاد با چین، موضوعی که اتور به طور طولانی بررسی کرده است، مشاغل تولیدی را نیز از بین برده است.
این کتاب استدلال می کند که جامعه نیاز به ایجاد یا بازسازی نهادهایی دارد که از کارگران محافظت کنند. نویسندگان می نویسند: “ایالات متحده اجازه داده است کانال های سنتی صدای کارگران بدون ایجاد نهادهای جدید یا حمایت از نهادهای موجود ناپدید شوند.” آنها خواستار افزایش حداقل دستمزد فدرال و تغییراتی در قانون کار هستند که از جمله موارد دیگر، مذاکره دسته جمعی دستمزدهای بالاتر را برای کارگران آسان تر می کند.
حمله این کتاب به مفهوم و استدلال «برتری تأمین‌کننده» این مفهوم است که شرکت‌ها باید در خدمت منافع صاحبان خود، یعنی سهامداران باشند. در سرمایه داری سهامداران، «کارگران وقتی از بین می روند که ارزش آنها برای شرکت کمتر از هزینه آنها باشد».
یک روز پس از مصاحبه Otter، من با استیو پرستون، چهاردهمین وزیر مسکن و شهرسازی در دولت جورج دبلیو بوش مصاحبه کردم. او اکنون یک سازمان غیرانتفاعی را اداره می کند که کارگران را برای مشاغل آموزش می دهد.
از پرستون پرسیدم MIT در مورد تقویت اتحادیه ها و افزایش حداقل دستمزد چه نوشته است. او گفت: «ما بر ساختن پلی متمرکز شده‌ایم که کارگران و کارفرمایان را به هم متصل می‌کند و به کارگران «احساس فرصت» برای پیشرفت شغلی می‌دهد. او در ایمیلی نوشت: «دستمزدهای منصفانه بسیار مهم هستند، اما من بیشتر بر کمک به مردم برای انتقال به مشاغل پردرآمد و راه‌های بهتر متمرکز هستم.
یکی از شباهت‌های پرستون و اتو این است که کارکنان باید برای استفاده از اتوماسیون آموزش ببینند، نه جایگزین کردن آن. پرستون گفت: «ما به اندازه کافی روی افراد خود سرمایه گذاری نمی کنیم.
[ad_2]
