[ad_1]
عباس عبدی; آقای اژه ای رئیس دادگستری در دیدار با دانشجویان از علنی بودن دادگاه ها دفاع کرد. آقای اژه ای برگزاری دادگاه های علنی و رسانه ای شدن را بسیار مفید می داند، از جمله اینکه گاهی اوقات بازدارندگی از دادگاه های علنی چیزی فراتر از مجازات است.
همچنین برگزاری دادگاه عمومی و استماع و دیدن سخنان بیان شده در آن موجب افزایش آگاهی و آموزش مردم می شود. وی همچنین معتقد است که عدالت عمومی به نفع قاضی و قوه قضائیه است. وقتی قاضی بداند که هزاران و میلیون ها نفر رأی او و دفاعیات متهم و وکیل متهم را می بینند و می شنوند، مطمئناً سعی می کند از منطق، استحکام و ادبیات بهتری در قضاوت خود استفاده کند.
آقای اژه‌ای برخی از مشکلات علنی بودن دادگاه‌ها را نیز برجسته کرد و گفت: «یکی از مشکلاتی که ذکر شد این است که اگر متهم تبرئه شود، آبرویی که قبل از انتشار محاکمه‌اش از دست رفته چه می‌شود؟ خانواده و عزیزان متهم نیز در ملاء عام با مشکلاتی مواجه شده اند، از جمله اینکه پسر یکی از متهمان پس از پخش محاکمه پدرش نتوانسته در دانشگاه حضور پیدا کند و در مراسمی شرکت کند.
ابتدا باید تاکید کرد که نگاه آقای اژه ای به روابط عمومی دادگاه ها قابل دفاع است اما به عنوان رئیس قوه قضائیه می توان و باید گام های بیشتری برای رسیدن به این هدف برداشت. علنی بودن دادگاه ها یک متن صریح قانون اساسی است. ماده 165 مقرر می دارد: «محاکمات علنی و حضور اشخاص بلامانع است مگر اینکه دادگاه علنی بودن انتشار آن را منافی اخلاق یا نظم عمومی تشخیص دهد.» ماده 352 قانون آیین دادرسی کیفری نیز تاکید می کند که رسیدگی به این صورت است. علنی، به استثنای جرایم قابل معذور که طرفین یا شاکی درخواست ختم دادرسی را داشته باشند.
پس از اظهار نظر مدعی العموم، دادگاه در موارد زیر نیز رأی به عدم علنی بودن دادگاه می دهد: الف) امور خانوادگی و جرائمی که منافی عفت یا اخلاق باشد. ب) تبلیغات، اختلال در امنیت عمومی یا احساسات مذهبی یا قومی.
تبصره – عموم مردم نباید مانع حضور افراد در جلسات رسیدگی شود.
اگرچه دادگاه مرجع احراز این حق است، اما حکم دادگاه باید مستند به دلایل معتبر باشد. به عنوان مثال، اگر فردی به دلیل جاسوسی نظامی دستگیر شود، احتمالاً قابل قبول است که پرونده او منتفی شود، اما اگر کسی در تظاهرات شرکت کرده باشد یا نوشته یا صحبت کرده باشد یا متنی را مخفی کند، یا … حتی اگر همه اینها جرم باشد. ، چرا باید خصوصی محاکمه شوند؟ کدام یک از سخنان یا اعمال او نظم عمومی را بر هم می زند؟
بنابراین اگر دادگاه بدون دلیل موجه حق نشر را از متهم سلب کند که البته باید کتباً و با دلیل و در اختیار متهم و وکلای او قرار گیرد، باید دلایل و مدارک خود را ارائه کند و در صورت انجام. نه، او با قاضی مهاجم برخورد خواهد کرد. منضبط باش
آیا تا به حال اتفاق افتاده است که دادگاهی را مختومه اعلام کنند ولی مرجع ذی صلاح تخلف کرده و دستور گشایش دهد؟ رئیس محترم دادگستری می تواند به راحتی این مشکل را حل کند و اجازه ندهد که قضات طبق سلیقه و میل شخصی بازجویان، دادگاه را باز کنند.
همه دست اندرکاران از میزان تأثیر مثبت روابط عمومی دادگاه ها از مرحله افتتاح تا مراحل بازجویی و دادگاه بر روند پرونده آگاه هستند. اعتبار دادگاه ها در علنی بودن آنهاست. مکمل بودن با تبلیغات البته دسترسی آزاد به یک وکیل نامشخص و فراتر از یک لیست محدود است. توجیهاتی مانند کوچک بودن سالن دادگاه و عدم حضور افراد دیگری غیر از خبرنگاران خودمان نیز غیرقابل قبول است و مانعی برای مشارکت عمومی تلقی می شود. اگر قوه قضائیه و رئیس محترم دادگستری همین اقدام را انجام دهند به رفع بخشی از مشکلات پیش روی دستگاه قضایی کشور کمک کرده اند.
با توجه به مشکلات تبلیغاتی دادگاه ها باید به چند نکته اشاره کرد. یقیناً مانند همه کارهای خیری که اشکال دارد، علنی شدن دادگاه نیز با مشکلاتی همراه است. اما پنهان کاری عوارض و مشکلات بیشتری دارد که قابل مقایسه نیست. به عنوان مثال، دستگیری متهم به قتل عواقبی دارد: فرد دستگیر شده چند ماه بعد می تواند تبرئه شود. از این موارد زیاد است. ناگفته نماند که این گونه اشکال که متداول هم هست، حق دستگیری مظنون قتل را از قاضی سلب نمی کند، زیرا در این صورت بسیاری از قاتلان فرار خواهند کرد.
آنها صحت و اعتبار تصمیمات و قوانین را نه بر اساس مشکلاتشان، بلکه بر اساس مقایسه خوب و بد یا هزینه ها و فایده ها قضاوت می کنند که به موجب آن منافع یک فرآیند عمومی بسیار بیشتر از هزینه های آن است. علاوه بر این، حتی اگر این روند به روی عموم بسته شود، بسیاری از آنها مطلع می شوند و این پیامدهای یک روند عمومی را در پی خواهد داشت. حداقل با علنی بودن دادگاه، متهم حق دفاع از خود را خواهد داشت. اگر تبرئه شود که دفاعیات متهم به طور علنی شنیده می شود و این کار به نفع او انجام می شود و در صورت محکومیت، نتیجه هر دو رسیدگی برای محکوم علیه یکی است، زیرا حکم قطعی محرمانه نیست.
اینکه فلانی به دلیل محکومیت پدرش نتوانسته به دانشگاه برود ربطی به تبلیغات ندارد، اگر پدرش هم علنا محکوم شود نتیجه اش همین است. علاوه بر این، قوانین جامعه بر این عوارض گاه و بی گاه غلبه نمی کند. آیا قوه قضاییه از محکومیت افراد به این عوارض خودداری می کند؟ حکم اعدام آنقدر عوارض دارد که هنوز هم اتفاق می افتد.
سوء استفاده از حق متهم برای محاکمه علنی باید به عنوان نمونه ای از نقض عمومی دادرسی تلقی شود، همانطور که بدون وکیل نیز چنین است. با این پیشینه، امیدواریم از این پس حداقل این اصل قانون اساسی اجرا شود. اثرات منفی آن نیز باید کاهش یابد، اگرچه مانند یک لیوان آب در مقابل یک منبع آب بزرگ، فواید آن مهم است و اهمیتی ندارد.
[ad_2]
