چگونه به آینده فکر کنید، زندگی را شادتر می کند؟

فرارو- لحظه های خود را در ۱۰ سال آینده تصور کنید. بسته به سنی که ممکن است چند تار موی سفید و چین و چروک بیشتر باشد و شاید به امید تغییراتی در شرایط مادی شما هم باشید. اما آیا کسی هستید که شما را شبیه خود امروزی کنید؟ یا با خودِ آینده‌تان احساس غریبی می‌کنید؟ بر اساس گنجینه های از مطالعات روانشناسی دهه گذشته، پاسخ افراد به این پرسشها معمولاً تفاوت زیادی دارد و نشان دهنده های شگفت انگیزی درباره گرایش های رفتاری آنها است.

به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی؛ برخی از افراد نسبت به خود آینده شان حس روشنی دارند که بسیار نزدیک به هویتی آنها هستند. این افراد نسبت به پولشان مسئولیت پذیرتر هستند و نسبت به رفتارشان با دیگران اخلاقیتر عمل می کنند. آنها مشتاقند رفتار کنند که در سالهای پیش رو برای آنها آسانتر شود.

اما بسیاری دیگر از افراد با تصور کردن خود آیندهشان به عنوان تسلسلی از خود امروزشان مککل دارند. این افراد نسبت به رفتارهایشان مسئولیت پذیری کمتری دارند. این گونه است که آنها خود آینده شان را به عنوان یک فرد خاص میبینند که ارتباط با هویت امروز دارند، در نتیجه آنها کمتر نگران عواقب بلندمدت اعمالشان هستند.

شما می توانید به عنوان رابطه ای فکر کنید که باید آن را پرورش دهید. برای تقویت حس همدلی و دلسوزی برای فردی که در آینده می‌تواند استراتژی‌های ساده‌ای وجود داشته باشد که نتایج مثبتی از نظر سلامت شادی و امنیت مالی به همراه داشته باشد.

انگیزه و الهام تحقیقات روانشناختی دوباره روی خود آینده را می توان در نوشته های فیلسوفانی، چون جوزف باتلر (Joseph Butler) در قرن هجدهم یافت. باتلر در سال 1736 نوشته شده است: «اگر خود یا فرد امروز با خود یا فرد فردا یکسان نباشند بلکه فقط مانند افراد دیگر باشند، خود امروز به واقع دیگر برایش مهم نیست چه بر سر خود فردایش خواهد آمد، درست مثل هر آن چه ممکن است. است بر سر یک غریبه بیاید.»

این تئوری ها توسط درک پارفیت (Derek Parfit) فیلسوف بریتانیایی گسترش یافت و از آن دفاع شد. (Hal Hershfield) را به خود جلب کرد. هرشفیلد که استادیار، تصمیم گیری رفتاری و روانشناسی در دانگگاه کالیفرنیا، لسآنجلس میگوید: «این یک ایده قانعکن بود.» هرشفیلد حدس میزد که ارتباط با خود آینده ممکن است روشنگر بسیاری از عناصر غیرمنطقی رفتاری ما باشد از جمله عدم تعادل ما به پسانداز کردن برای دوران بازنشستگی در آینده.

هرشفیلد برای اطمینان از این حدس ناچار بود راهی برای سنجش میزان «همخوانی با خود آینده» پیدا کند. او تصاویر سادهای ترسیم کرد دو جفت دایره که هر یک نمایانگر خود حاضری و خود آینده بود. دایره ها با درجات از همپوشانی ترسیم شده بودند و شرکت کنندگان باید تشخیص میدادند که کدامیک از دایره ها به بهترین شکل میزان شباهت دارند و آنها با خود آینده شان در 10 سال آینده احساس می کنند، توصیف می کند.
تصویر هرشفیلد از جفت‌های دیره‌ای است که نشانگر خود در آینده است. (منبع: هَل هرشفیلد، منتشر شده در روزنامه قضاوت و تصمیم گیری، ۲۰۰۹)

هرشفیلد پس از آن پاسخ شرکت کنندگان را با بررسی برنامه های مختلف مالی مقایسه کرد. در یک آمایش، سرناریوهای انتخابی در اختیار شرکت‌کنندگان قرار می‌گیرند که بر اساس آن می‌توانند هزینه‌های کوچکی را زودتر یا افزایش دهند. همان طور که انتظار میرفت شرکت کنندگانی که با آینده احساس میکردند بیشتر به صبر کردن برای بزرگتر کردن.

هرشفیلد برای بررسی این که آیا این به برنامه ریزی مالی صحیح با رفتار آنها در زندگی واقعی مطابقت دارد یا نه نگاهی به پسانداز فعلی شرکت کنندگان انداخته است. همان طور که انتظار میرفت او را دریافت کند که هرقدر شرکتکننندگان با خود آیندهشان ارتباط بیشتر احساس کنند برای آینده پسانداز میکنننداز میکنند.

هرشفیل در تحقیقات بعدی خود این پدیده های دیگر را در بسیاری از حوزه های زندگی بررسی کرد. برای نمونه، در سال 2018 او که حس همخوانی با خود به آینده ای مردم می تواند پیگگوی رفتارهای ورزشی و تندرشی کلی آنها باشد. به این ترتیب که اگر شما آینده‌تان را قویاً تشخیص دهید، بهتر است بدن خود را تشخیص دهید، بهتر است در سال‌های پیش رو از سلامتی بهتری بهره ببرید.

آزمایش های دیگر نشان داد که بر اساس معیارهای همخوانی با خود آینده نمره ای بالاتری کسب کرده اند در قیاس با کسانی که در تشخیص خود آینده شان مشکل دارند از استانداردهای اخلاقی بالاتری دارند که احتمال تقلب کردن این افراد در آزمون ها کمتر است. به عقیده ای هرشفیلد: “اگه مردم با خود آیندهشون ارتباط بهتری باشن، با اونا در تشخیص عواقب تصمیمات فعلی بر خود آیندهشون بیشتر میشه و این به اونا کمک میکنه روی رفتارهاشون کنترل کرده باشن.”

هرشفیل در سال 2020 تأیید کرد که یا عدم توانایی یک فرد در تشخیص خود آیندهاش می تواند بلندمدتی روی سلامتی و خوشبختی کلی او داشته باشد. یافته های یک مطالعه طولی که بیش از 4000 شرکت کننده را به مدت یک دهه پیگیری کرد، حاکی از آن بود که میزان همخوانی با خود آینده یک فرد در آغاز مطالعه می تواند پیشگوی رضایت از زندگی در 10 سال آینده باشد.

از همه مهمتر، این نتیجه حتی زمانی که هرشفیلد سلامت اولیه شرکتکننندگان را کنترل کرد نیز صادق بود. این یافته باعث شد این احتمال حذف شود: که با خود آینده آنها احساس ارتباط میکردند فقط این آزمایش را با رضایت بالاتری از زندگی آغاز کرده بودند و سپس این گونه باقی ماندند. در عوض، به نظر محتمل است که بیشتر در پایان این نتیجه آزمایشی تمام آن رفتارهای مثبت بود، رفتارهایی مانند پسانداز مالی و افزایش میزان ورزش که با هم زندگی راحتتری را فراهم می کند.

در این نتایج، تحقیقات علوم اعصاب شروع به بررسی دقیق پاسخ مغزی پشت این پدیده کرده و در پی یافتن این پرسش هستند که چرا همزادپنداری با خود برای بسیاری از افراد کار سختی است.

مگان میر (Meghan Meyer) استادیار کالج دارتماوث در نیوهمپشایر، ایالات متحده آمریکا اخیرا از شرکت کنندگان مطالعه خود خواست همپوشانی تسلسل با خود آینده شان را در مقاطع مختلف تخمین بزنند. در یکی از این آزمایش ها، شرکت کنندگان باید با کنترل کردن همپوشانی دو دایره که بسیار شبیه آزمایش های هرشفیلد بود، شباهت خود فعلی و خود آینده شان را تخمین بزنند. آنها این کار را بارها تکرار کردند در حالی که کاملاً را در 3 ماه، 6 ماه، 9 ماه و یک سال آینده میکردند.

“اگر شما با خود آیندهتان با قدرت همزادپنداری کنید، سعی کنید بیشتر مراقب بدن خود باشید تا مطمئن شوید که در سالهای پیش رو از سلامت بهتری بهره مند شوید.”

مطابق با نتایج هرشفیلد، میر نیز نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان از خود آینده‌شان به سرعت می‌آیند. با این جالب اینجاست که این حال تغییر با نظر گرفتن نقاط بعدی به وضعیت ثابت رسید. به این ترتیب، تفاوت اندکی میان نه ماه و یک سال وجود داشت و ما می توانیم حدس بزنیم اگر نقاط دورتر را هم در مطالعه گنجانده بودیم همین نتیجه به دست می آورد. میر اظهار می کند که دیدگاه آنها نسبت به خود آینده شان در حال «مبهمتر» شدن بود و جئیات کمتری داشت.

این موضوع در نتایج اسکنهای امآرآی کارکردی نیز منعکس شد، در این اسکنها شواهد جالبی یافتند که حاکی از این است که ما در هنگام عصبی فکر می کنیم به خود آیندهمان واقعاً به شخص متفاوتی فکر می کنم. شرکت کنندگان علاوه بر در نظر گرفتن نظر در مقاطع زمانی مختلف در خواستی برای یک غریبه فکر کنند مثلاً آن مرکل سیاستمدار.

با پیشروی شرکت کنندگان در طول جدول زمانی – تصویر در شش ماه آینده – فعالیت های مغز مربوط به شروع به شبیه شدن به واکنش به افکار سیاستمدار شد. میر میگوید: «همون طور که شما رو به سوی حرکت آینده میکنید، شیوایی که خودتون رو میکنید تفاوت زیادی با شیوه هایی که آنگلا مرکل رو میکنید رو نمیکنن روکل رو تصور نمیکنن. این موضوع با این ایده فسلفی ساگاره که رفتار شما با خود آیندهی دورتون شبیه رفتار با یه غریبهس »
ما برای پیر کردن خودمان تقلا می کنیم، اما اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم، به نفعمان خواهد بود (منبع: Getty Images)

با در نظر گرفتن مزایای زیاد برای امنیت مالی، سلامتی و شادی کلی ما، طبیعی است که ندانیم آیا میتوانیم حس ارتباطمان را با خود آیندهمان تقویت کنیم.

تحقیقات هرشفیلد چند پیشنهاد می دهد. در یک سری از آمایشات، شرکتکننندگان یک محیط واقعی مجازی را وارد کردند با آواتارهای شخصی شده بودند که شبیه سازی ظاهر 70 سال آنها بودند. همانگونه که انتظار میرفت، آنها را بیشتر با خود آینده قرار دادند و در بعد دیگری، مسئولیت پذیری مالی بیشتر از تصمیم گرفتند، برای مثال احتمال کنارن پول برای بازنشستگی بیشتر شد. هم اکنون اپلیکیشن های ویرایش عکس بسیاری هستند که به شما این امکان را می دهد که چهره ای پیری خود را نشان دهید و این نوع فناوری را می توانید در برنامه های آموزشی گنجانده شود تا افراد را به فکر کردن دقیق تر درباره سلامتی و تندرستی آینده شان ترغیب کند.

برای آزمودن این یافته می توانید یک تمرین ساده را در نظر بگیرید، به عنوان مثال برای 20 سال آینده خود نامهای خطاب به خودتان بنویسید و از چیزهایی که هم اکنون برای شما بسیار مهم است را داشته باشید و از برنامه هایتان برای دهه های آینده بنویسید. درست منظره‌ای آواتارهای سالخورده، این تمرین ساده مردم را ترغیب می‌کند احساس ارتباط بهتری با خود آینده داشته باشند و در نتیجه تغییراتی را برای تغییر رفتاری مثبت کنند.

مطالعات هرشفیلد نشان داده است که این تمرین مقداری است که افراد مصرف می کنند در هفته های بعد از آن بالا برده می شوند، نشانه هایی از این تغییر مثبت است که آنها شروع به گرفتن سلامتی بلندمدت کرده اند. اگر شما هم برای انجام این تمرین هستید، هرفیلد پیشنهاد می دهد می توانید با نوشتن یک پاسخ از آینده، مثبت آن را تقویت کنید، زیرا این کار شما را به دیدگاه بلندمدت خواهد کرد.

همان طور که ممکن است انتظار داشته باشید، هرشفیلد تحقیقاتش را در زندگی خودش هم اعمال می کند. برای مثال وقتی با استرس ها و ناامیدی های فرزندپروری می شود سعی می کند خودش را جای خود آینده اش بگذارد تا ممکن است چگونه رفتار کند امروز خودش واکنش نشان می دهد. او میگوید: «سعی می کنم به این فکر کنم که آیا خود آینده ای من به طریقی که با خودم رفتار کنم افتخار می کنم یا نه.»

شاید شروع “گفتگو” با یک خیالی عجیب به نظر برسد، اما وقتی خود آینده ای شما در ذهنتان زنده می شود، فداکاری های شخصی کوچکی که برای حفظ سلامت و سلامت شما نیاز دارید بسیار آسان تر می شوند و در سال های پیش از شما به خاطر این موضوع می شوند. دوراندیشی تشکر کرد.

منبع: بی بی سی