چرا «هفته کاری ۵ روزه» در ایران همه گیر نشد؟

فرارو- محمد مهدی حاتمی؛ رویای کاهش ساعت کاری بالاخره در حال نزدیک شدن به یک واقعیت جهانی است. طی روزهای اخیر، دولت بلژیک اعلام کرد که از این کار و افراد می توانند از کارفرمای خود استفاده کنند هفته کاری 4 روزه داشته باشند. به این ترتیب، ۳ روز تعطیل در طول هفته از این پس در بلژیک قانونی خواود بود.

به گزارش فرارو، این در حالی است که همین چند هفته پیش، طرح آزمایشی مشابه هم در انگلیسی کلید خورد که به کارمندان اجازه می‌داد 4 روز در هفته کار کنند و به اندازه قبل حقوق بگیرند. به این ترتیب، به نظر می رسد بیشتر و بیشتر (به ویژه در اروپا) به دنبال کاهش روزهای کاری در طول هفته هستند و البته اگر این روند همه می گیرند، فرار از آن برایی که تن به چنین طرح هایی داده نمی شود، خواهد شد. شد.

هفته کاری ۴ روزه چه فوایدی دارد؟

رسمی های رسمی در “ولز” (ولز) (ی از پادشاهی بریتانیا) نشان می دهد که هفته 4 روزه نه فقط باعث افزایش بهره وری نیروی کار نمی شود، که آن را افزایش می دهد. از آن سو، در حالی که بسیاری از دولت های اروپایی خواهان کاهش “انتشار کربن” هستند، استدلال طرفداران این است که با کاهش روز کاری، میزان گازهای آلاینده هم کاهش می یابد.

بر اساس پژوهشی که در «ولز» انجام شده، با کاهش روزهای کاری به 4 روز، حتی 38 هزار فرصت غغلی جدید هم در این کوکور ایجاد می شود و نرخ بیکاری کاهش پیدا می کند. (جمعیت «ولز» حدود ۳.۲ میلیون نفر است.)

هفته کاری ۴ روزه، اما پیش از این در کشورهای دیگر هم به محک آزموه گتس.شذس. ایسلند، سوئد و اسپانیا در اروپا و نیوزیلند و ژاپن در این سوی جهان، قرار دارند که قرار است به صورت آزمایشی، هفته کاری 4 روزه را کلید بزنند تا ساختن چرخه کار-زندگی در میان مردم را بررسی کنند.

در مرحله نخست طرح آزمایشی هفته کاری 4 روزه در اسپانیا، 200 شرکت اسپانیایی که در مجموع بیش از 6000 نیرو دارند ساعت کاری هفتگی خود را به 32 ساعت و روزهای کاری را به چهار روز در هفته کاهش می دهند. این طرح حدود 6 میلیون دلار می شود که توسط دولت دٌوشو.

برخی از شرکت ها هم طرح هفته کاری ۴ روزه را به صورت مستقل بررسی کرده اند. به عنوان نمونه، «مایکروسافت» در شعبات خود در ژاپن، روزهای کاری هفتگی کارکنان خود را به 4 روز کاهش داده و انجام داده اند که در نتیجه این طرح، بهره وری کارکنان به طور متوسط ​​به میزان 40 درصد بیشتر شده است. در نیوزلند نیز یک طرح آمایشی مشابه حاکی از افزایش 32 درصدی بهره وری در بین افراد بود.

همه می‌خواهند «دورکار» شوند

اما وجه دیگر هفته کاری 4 روزه که با همه انجام دادن عملاً آرونا عملا آمادش شده است، «دورکاری» است. بر اساس اطلاعات منتشر شده از یک تحقیق در بریتانیا، بهره وری و بازدهی دورکاری، بیشتر برخی از گزارش های قبلی، از انجام کار در دفتر و یا محل کار است. «دفتر آمار ملی بریتانیا» با انتشار این داده مشخص کرد که کار از خانه می‌تواند مفیدتر و سازنده‌تر از رفتن به دفتر یا محل کار باشد.

پژوهشی مشابه هم در کانادا صورت گرفته و نشان می دهد که پس از همه گیری، حدود 90 درصد از کارمندانی که به دورکاری آورده اند، گفته اند در خانه دست کم به اندازه قبل کارآمد هستند.

بر اساس این گزارش، بیش از نیمی از کارمندان (58 درصد از آنها) گفته اند که همان میزان در هر ساعت کار می شود که قبلاً در دفتر انجام می دهد در حالی که تقریباً یک سوم کارمندان (32 درصد از آنها) برای انجام میزان کار انجام می شود. بیشتر در هر ساعت نسبت به قبل تاکید کرده اند.

دورکاری با اضافه کردن

در این میان، اما طی روند قانونی در حمایت از «دورکاری» یا هماهنگی میان کار و زندگی »هم در ککورهای مختلف سرعت گرفته شده است. «پرتغال» هم از جمله هایی است که در تغییر قوانین به نفع دورکاری، به سرعت وارد عمل شده و تغییرات اساسی را کلید زده است.

دولت فعلی پرتغال (که انتخاب گرهای سوسیالی هم دارد) طرحی را در دستور کار قرار می دهد که بر اساس آن، دورکاری حالا یک حق اساسی برای کار است و نه حقی که ممکن است از سوی کارفرما به آنها داده شود.

علاوه بر این، بر اساس قوانین جدید در این ککور، کارفرما نمی تواند در خارج از ساعات کاری با انجام کاری انجام دهد. (در قوانین جدید بلژیک هم این مورد ذکر شده است که کارگر می تواند کاری را انجام دهد که از ساعات کاری را نادیده بگیرد.)
علاوه بر این، در پرتغال، کارفرما باید برخی از هزینه های دورکاری، مانند هزینه های برق و اینترنت را هم پرداخت کند و می تواند این هزینه ها را به عنوان «هزینه های انجام کار» به کارفرما اعلام کنند. کارفرما از قوانین جدید این حق را هم ندارد که کارگر را در حین کار «نگار «ن»ار «ن»ار.

یورونیوز در گزارشی به این موضوع پرداخته بود و این موضوع عجیب را هم اضافه کرده بود که بر اساس قوانین جدید “دورکاری” در پرتغال، صاحب فرزند می شود بدون هماهنگی با کارفرما دورکاری کنند و این حق را تا زمانی که فرزندشان به سن 8 سالگی برسد. برسد، حفظ خواهد کرد. تنها نکته این است که قوانین جدید، تنها برای شرکت هایی قابل اجرا است که بیش از 10 نفر کارمند یا کارگر داشته باشند.

آیا طرح های مشابه در ایران قابل اجرا هستند؟

اما آیا ایران هم می‌تواند چنین طرح‌هایی را اجرا کند؟ در مورد «دورکاری» می‌توانم مطمئن باشم که این اتفاق می‌افتد. همین حالا، در حوزه ای که امکان دورکاری برای آنها مهیا است، کارمندان و کارمداران ایرانی هم به اردوگاه طرفداران دورکاری پیوسته اند.

دلیل هم روشن است: هزینه اجاره دفاتر اداری در شهرهای بزرگ اصفهانی مانند تهران، کرج یا بالاست و حذف این هزینه از مجموعه هزینه های کارفرما، می تواند تغییری مهم ایجاد کند. علاوه بر این، ممکن است ذذب نیروی کار حرفهای (حتی با هزینه کمتر) از استانهای دیگر هم به مزیتهای دورکاری اضافه شود.

با این همه، بعید است قوانین کار در ایران به ککلی تغییر کند که حامی «دورکاری» باشد. همین حالا، قوانین کار در ایران (با وجود خوب روی کاغذ خوب نوشته شده اند)، در عمل اجرایی نمی شود: ککایت از کارفرما بسیار مشکل و زمان بر می شود; پرداخت بیمه بیکاری (به عنوان یک حق اساسی نیروی کار) با، اما و اگرهای فراوان وجود دارد و کار بدون قرارداد (با وجود غیرقانونی بودن) کاملا رواج دارد.

در هفته کاری 4 روزه هم ایران یک پله عقب‌تر از تعداد زیادی از کشور‌ها در ایران هفته کاری 5 روزه هنوز هم همه هیر نیست و صرفا در قسمت هایی از «بخش عمومی» (نظیر ادارات دولتی یا شرکت های دولتی) اجرا می شود.

قدم نخست این است که تعطیلی 2 روزه یا هفته کاری 5 روزه کاری 5 روزه در سراسر کشور به طور عمومی اجرایی شود و برداشتن این قدم از قضاوت سخت نیست. هفته کاری 5 روزه شهروندان خودش را هم خواهد داشت: بخش هایی از اقتصاد کشور که به «فراقت» ربط دارند (نظیر باشگاه های ورزشی، سینماها، رستوران ها، مراکز خرید و مراکز تفریحی) می توانند از این روند نفع ببرند. با این همه، ظاهرا انبوه مککلات اجازه نیندهند که چنین مواردی حتی در فهرست آرزوهای شهروندان و مقامات ایرانی محلی داشته باشند.