هزاران سال پیش انسان ها مرگبارترین پرنده جهان – زومیت را پرورش دادند

کاسواری جنوبی اغلب خطرناک ترین پرنده در جهان محسوب می شود. این پرنده بومی جنگل های گینه نو و شمال استرالیا است. کاسواری جنوبی پرنده ای خجالتی و مرموز است. اما در اسارت می تواند تهاجمی باشد.

در سال 2019 ، یک مرد فلوریدا بر اثر اصابت کاسوا جان خود را از دست داد. این پرندگان با کسانی که سعی می کنند آنها را شکار کنند با مهربانی رفتار نمی کنند. به عنوان مثال ، در سال 1962 یک نوجوان استرالیایی به کازواری حمله کرد. اما او با پنجه های چهار اینچی خود به گردن پسر ضربه زد و گلو را برید. به عبارت دیگر ، کاسواری پرنده ای نیست که بتوان آن را برای مدت طولانی در اطراف نگه داشت.

بر اساس یافته های جدید ، بومیان گینه نو ممکن است جوجه کاسواری تا اندکی قبل از بزرگسالی 18000 سال پیش پرورش داده باشند. این احتمالاً اولین نمونه شناخته شده از پرورش ماهی مصنوعی است. متناظر کریستینا داگلاسباستان شناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و نویسنده اصلی مطالعه منتشر شده در مجله PNAS گفت: “این هزاران سال قبل از اهلی شدن مرغ ها است.”

_{کاسواری پرندگان بدون پرواز بومی گینه نو و استرالیا هستند. شما معمولاً نسبت به مردم محتاط هستید. اما وقتی عصبانی می شوند ، می توانند حمله کنند}

اولین انسانها حداقل 42000 سال پیش وارد گینه نو شدند. این افراد دریافتند که جنگل های بارانی تحت سلطه کازواری های بزرگ و شیب دار با پاهای چنگال قرار دارند. در نهایت آنها نحوه استفاده از آنها را آموختند.

کاوش در پناهگاه های صخره ای در ارتفاعات شرقی جزیره ، سوزان بولمر، یک باستان شناس نیوزلندی با سایر محققان برای جمع آوری آثار و بقایای پرندگان همکاری کرد و آنها را به موزه ملی و گالری هنر پاپوآ گینه نو آورد. در بین بقایا ، 1019 قطعه پوسته تخم مرغ کاساوا وجود داشت که احتمالاً از لانه های کاساوی وحشی گرفته شده بود.

ساکنان این پناهگاه های سنگی با این تخم ها چه کردند؟ دکتر. داگلاس و همکارانش ظروف را با میکروسکوپ لیزری سه بعدی اسکن کردند. با مدل سازی آماری و مقایسه با تخم های شترمرغ مدرن و مطالعه دقیق ریزساختارهای پوسته ، طول هر تخم مرغ سالم را تعیین کردند.

_{چنگال شکارچی و یک دسته تخم مرغ کاساوا جنوبی}

برخی از تخم مرغ ها اولین علائم سوختگی را نشان می دادند که نشان می داد آنها آب پز شده اند. اما بسیاری از قطعات ، به ویژه قطعات حدود یازده تا نه هزار سال پیش ، متعلق به تخم هایی بودند که جنین تقریباً به طور کامل در آنها رشد کرده بود.

در حالی که ممکن است انسان جنین بخورد ، دکتر داگلاس به احتمال زیاد انسان این تخم ها را تخم زده و جوجه کاسواری پرورش داده است.

در حمایت از ادعای خود ، دکتر داگلاس برخی از مردم بومی جزیره که برای گوشت و کاساوا به عنوان کالاهای تجاری و آیینی ارزش قائل هستند. آنها هنوز جوجه های کاسواری را از تخم های بیرون آمده از لانه های وحشی پرورش می دهند. جوجه ها به آسانی قابل دستکاری هستند و نسبتاً توسط انسان قابل کنترل هستند و فقط در صورت رشد کامل خطرناک می شوند.

در حالی که جمع آوری تخم مرغ و پرورش مرغ مراحل اولیه اهلی شدن است ، بعید به نظر می رسد که کاسواری مانند مرغ 8000 سال پیش به طور کامل توسط انسان پرورش یافته باشد.

به گفته محققان ، اگر ساکنان اولیه گینه نو کاساوا پرورش می دادند ، از اولین انسان های شناخته شده ای بودند که به طور خاص و منظم پرندگان را اهلی کردند. مگان هیکسباستان شناس کالج هانتر نیویورک گفت:

این نتایج می تواند جدول زمانی و جغرافیای اهلی شدن را بطور اساسی تغییر دهد. اگرچه پستانداران اولین موارد شناخته شده هستند ، اما اکنون می دانیم که باید بیشتر روی تعامل انسان و پرنده تمرکز کنیم.

_{قصر جنوبی در ساحلی شلوغ در کوئینزلند استرالیا قدم می زند}

پوسته تخم مرغ داستان جالب دیگری را بیان می کند. بر اساس الگوهای موجود در تخم ها ، محققان گمان می کنند که انسانها عمداً در آخرین روزهای جوجه ریزی تخمها را انتخاب کرده اند. این کار آسانی نیست؛ از آنجا که یافتن لانه های کاساوا اغلب دشوار است ، توسط نرهای عصبانی محافظت می شود و دوره جوجه کشی تخم های آنها حدود پنجاه روز است.

به گفته دکتر داگلاس ، مردم باستانی گینه نو باید بدانند که کاساوا در کجا و در کجا لانه سازی کرده است تا بتواند دانه های کاساوا را در مراحل منظم رشد خود بخورد و یا تخم بگیرد. این دقت نشان دهنده دانش پیچیده این افراد و حتی تسلط آنها بر حرکات کساویر است. دکتر می گوید: “افرادی که در جوامع علوفه خواری زندگی می کردند ، اطلاعات اولیه ای از محیط زیست داشتند.” داگلاس “بنابراین آنها تنها به عنوان آخرین راه حل به آن متوسل می شوند.”

آوریل م بیست، رئیس بخش مردم شناسی در کالج ، می افزاید:

مطالعه جدید یک مثال عالی از این است که چگونه کوچکترین و شکننده ترین بقایای گذشته می تواند حاوی شواهدی از آداب و رسوم مهم فرهنگی باشد. تکنیک های توصیف شده را می توان در جاهای دیگر برای افزایش درک ما از اهمیت پرندگان برای انسان ها مدت ها قبل از اهلی شدن جوجه ها استفاده کرد.