مورد عجیب سانسورچیان چین

فرارو-دسته بندی راجرز روزنامه نگار و فعال حقوق بشر بریتانیایی که فعالیت هایش بر روی مسائل آسیا از جمله کره شمالی و چینی است و به طور منظم در نشریاتی است، چون «وال استریت ژورنال»، «نیویورک تایمز» و «هافینگتون پست» مینویسد و در برنامه های شبکه های خبری. ، چون «بی بی سی»، «سی آن آن»، «اسکای»، «الجزیره» و حضور دارد. او بنیانگذار و معاون کمیسیون حقوق بشر حزب محافظه کار بریتانیا و یکی از بنیانگذاران کارزار ائتلاف بین المللی برای توقف جنایات علیه بشریت در کره شمالی بوده است. او مدیر اجرایی دیده بان هنگ کنگ و مشاور بریتانیا در امور چین. کتاب تازه راجرز تحت عنوان «ارتباط چین و سی سال درون و پیرامون استبداد حزب کمونیست چین» در سال جاری میلادی منتشر خواهد شد.

---

به گزارش فرارو به نقل از اسپکتیتر، رژیم سیاسی چین به رهبری حزب کمونیست آن کشور همیشه سانسورچی بوده است. وب رژیم «دیوار آتش بزرگ» را علیه فیس بوک، توئیتر و گوگل ایجاد کرده و آن سایت ها را مسدود کرده است. بسیاری از فیلم های خارجی در چین ممنوع اند و حتی «وینی د پو» شخصیت خرسونی که برخی از کاربران از شباهت او با «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین گفته بودند را نیز ممنوع کرده است. فیلم «دزدان دریایی کارائیب: صندوقچه مرده» به دلیل ارجاعاتی که به ارواح و آدم خواری در چین سانسور شده است. هم چنین، دولت چین فیلم “سرزمین خانه به دوش ها” “یا نومالند” را به دلیل اظهارات “کلوی ژائو” کارگردان چینی الاصل آن فیلمی که چین را مکانی که سراسر آن مملو از دروغ است توصیف کرده است به طور کامل ممنوع شده است. .

اکنون، اما کار به جایی رسیده که پکن از این نیز فراتر میرود و به طور مستقیم داستان یک فیلم را تغییر می دهد. این هفته برگزار شد که پلتفرم چینی پخش فیلم Tencent video پایان فیلم فایت کلاب یا یا “باشگاه مشت زنی” ساخته سال 1999 میلادی به کارگردانی “دیوید فینچر” با بازی “برد پیت” را تغییر داده است. بنابراین، فیلم با یک پیروزی تبلیغاتی برای رژیم سیاسی چین به پایان مید. در نتیجه حکومت چین دیگر تنها به سانسور سکانسهایی که دوست ندارد مبادرت نمیورزد بلکه به فیلمهای غربی پیچ و تاب تازهای میدهد تا حکومت آن کشور را به مثابه یک قهرمان به نمایش بگذارد.

در “باشگاه مشت زنی” که با بازی برد پیت در نقش “تایلر دارد” به صحنه روی رفته او توسط “ادوارد نورتون” راوی داستان در حالی که در پس زمینه اش آسمان خراشها منفجر می شوند او را از دست می دهد چرا که راوی داستان. متوجه شده که او و تایلر در واقع یک نفر هستند. راوی – تایلر س از درک این موضوع سعی می کند جلوی آخروند برنامه تروریستی باگگاه را که منفجر کردن برج های تجاری را می گیرد، مبارزه می کند. او نزد پلیس می‌رود می‌کند، اما کسی حرف اش را باور نمی‌کند. راوی به ناچار به محل حادثه میرود جایی که بار دیگر تایلر را میبیند و سعی می کند او را از این کار منصرف کند. راوی که از این وضعیت به تنگ آمده اسلحه را در دهان خود می‌گذارد ۈ شلک ٌیگذارد ۈ شلڀـٌمده لحظه‌های بعد تایلر با سری خونی بر روی زمین می‌افتد. فیلم با مضمونی آنارشیستی و ضد سرمایه داری و با تلاش برای فروپاشی تمدن مدرن به پایان میرسد.

در نسخه تازه دستکاری شده فیلم توسط حزب کمونیست چین، اما بر روی ساختمان های در حال انفجار بر یک صفحه سیاه عبارت “پلیس به سرعت کل نقشه را کشف کرد و همه جنایتکاران را بر روی کرد و با موفقیت از انفجار جلوگیری کرد” افزوده شده است. است و دارد روانه تیمارستان شده و بعداً مرخص می‌شود.

به عبارت دیگر، از دید حزب کمونیست چین پایان آنارشیستی فیلم بیش از اندازه شدید و غلیظ بوده و برای رژیمی که خود را بالاتر از همه چیز، قادر مطلق، کنترل کننده و حافظ ثبات و قدرت فراگیر دولتی میداند امری غیر قابل تحمل بوده است. بنابراین، حزب کمونیست چین فیلمنامه را تغییر داد و به فیلم را با پایانی خوش به نمایش گذاشت.

این مورد به ما در مورد رژیم کمونیستی چین با هالیوود چه می‌گوید؟ چند سالی است که چین با تامین مالی فیلم ها و خرید سینماها نفوذ چچمگیری برای تهیه کننندگان هالیوود پیدا کرده است. فشار دولت چین بر “ریچارد گیر” بازیگر آمریکایی باعث ممنوعیت ورود او به کشور چین شد چرا که او در مراسم اسکار سال 1993 مسیحی به اشغال تبت توسط دولت چین اعتراض کرده بود و همین موضوع باعث تحریم شدن اش در هالیوود نیز شد. او دوستی نزدیکی نیز با «دالایی لاما» داشته و در سال 2008 میلاد خواستار تحریم مراسم المپیک پکن شده بود. تسلط چین برای تهیه کنندگان هالیوودی را می توان در مورد فیلم «مولان» دید. در این نکته تاکید شده است که در عنوان پایانی فیلم از نهادهای حزب کمونیست چین مستقر در ایالت اویغور نشین “شین جیانگ” قدردانی به عمل آمده است این در حالی است که آن نهادها وظیفه اردوگاه های ایدئولوژیک و کار می کنند. اجباری را برعهده دارند که طبق اعلام سازمان ملل بیش از یک میلیون مسلمان از اقلیت هایی، ون اویغور و قزاق در آن تحت آوار و اذیت قرار گرفته اند. از چند ماه پیش از نمایش فیلم مولان، اعتراض های دیگری به این فیلم شروع شد چرا که “لیو ایفی” ستاره زن آن فیلم از پلیس پلیس هنگ کنگ تقدیر به عمل آورده بود که به دلیل سرکوب شدید معترضان آن کشور مورد انتقاد قرار گرفته است. اند.

ترکیبی از بی اعتمادی و احساس نادی با ایجاد رژیم کمونیستی چین به جای سانسور و حذف سکانسها به تغییر سکانس پایانی فیلم روی آورد. دولت چین میداند که به اندازه کافی اهرم لازم در چنته دارد تا بر هالیوود پیروز شود. در سال 2020 میلادی، چین به عنوان بزرگترین بازار باکس آفیس جهان از آمریکای شمالی پیشی گرفت و سازندگان فیلم های هالیوودی نیز روح خود را به پکن فروخته اند. با این وجود، علیرغم این موفقیت حکومت چین احساس ناامنی می کند از این که پایان یک فیلم تهدیدی برای اقتدار و تصویر همراه با «ثبات» چین باشد.

دیده بان حقوق بشر تغییر پایان فیلم “باشگاه مشت زنی” توسط دولت چین را “دیستوپیایی” (جامعه های خیالی که پلیدیها و رذایل آن با هدف عبرت آموزی اخلاقی یا سیاسی به تصویر کشیده می شوند) توصیف کرده است. افراد دیگری نیز در این باره اظهارنظر کرده اند از جمله «آی وی وی» هنرمند مخالف چینی که در این باره به کنایه و طنز نوشته است: «تایلر دارد چه خواهد گفت؟» «تد كروز» سناتور آمريكايي دوم نوشته شده است: باشگاه مبارزه اين است: «ما هر آن چه سانسورچيان كمونيست چيني مي گويند را انجام داد و هر آن چه آنها بخواهند را مي گويند». «جوردن پیترسون» نویسنده ای که کتاب هایش از پرفروش ترین ها نیز در توئیتی نوشته شده است: «چین فیلم مبارزه با باشگاه را تغییر می دهد تا مقام های آن کشور پیروز شوند».

در آستانه افتتاح بازی های المپیک زمستانی در پکن علیرغم اعتراضات و تحریم های دیپلماتیک از سوی ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، کانادا، استرالیا، ژاپن، دانمارک، لیتوانی و سایر رژیم های رژیم کمونیستی چین به ورزشکاران در مورد انتقاد از حکومت چین و وضعیت آن کشور محکوم خواهند شد. چین کارزار نفوذی خطرناکی شامل مداخله و ارعاب مخالفان در دموکراسی های غربی را به راه انداخته است. هم چنین حکومت اقتصادی چین از طریق اعمال فشار در مورد شخص من این تجربه به طور مستقیم مشاهده می شود. گونه ای که مورد “کریستین لی” جاسوس زن چینی که به سیاستمداران بریتانیایی نزدیک بود نشان داد پکن شاخک های خود را تا عمق وال استریت و شهر لندن و همچنین سازمان ملل متحد، سازمان بهداشت و سایر نهادهای جهانی چند جانبه گسترش داده است. این ککور به سرعت در حال تلاش برای بازنویسی قواعد بین‌المللی است همان گونه که اکنون فیلم نامه‌هایی را دوست ندارد بازنویسی کند.