در هنگام مرگ مغز ما تمام خاطرات گذشته را مرور می‌کند!

فرارو- مطالعات مربوط به مرگ سالهاست که به طور کاملاً نوینی در حال توسعه است، اما یک کتاب جدید علمی در این زمینه گفتی بسیاری را برانگیخته است. آمار مغزی یک فرد در مرگ را برای اولین بار با جزئیات کامل ثبت کرد که نشان می دهد احتمالا مغز ما در پایان زندگی، خاطرات گذشته ما را به سرعت برایمان می کند.

به گزارش فرارو، . ، حتما تجربیات شگفت انگیز این افراد می بینند در خارج از بدن همچنین اگر با چنین حرف هایی زده می شوند یا داستان هایی در مورد چنین افرادی شنیده می شوند، مشاهده نور احساس آرامش و یا خاطرات گذشته را شنیده اید. شواهد حکای بسیاری از افرادی که تجربیات نزدیک به مرگ (NDE) دارند وجود دارد، اما اطلاعات کمی در مورد آنچه در مغز هنگام مرگ اتفاق میافتد، دارند.

با این حال، در یک شرایط غم یک‌گیز، اکنون موفق شدند اولین داده‌های مداوم در مورد پویایی عصبی مغر را در طول مرگ جمع آوری کنند. زمانی که یک بیمار 87 ساله پس از انجام عمل جراحی به دلیل افتادن دچار تشنج شد، پپکان از الکتروانسفالوگرافی (EEG) برای نظارت بر نظارت بر وضعیت وی استفاده از وردند. درمان در حین انجام این مراقبت‌ها حال بیمار وخیم شد و فوت کرد. با توجه به این وضعیت و با رضایت خانواده متوفی، این اتفاق غیرمنتظره به بررسی اجازه داد تا فعالیت الکتریکی مغغول انسان در حال مرگ را ثبت کنند. پیش از این، ضبطهای EEG ساده تری از افراد درگذشته گرفته شده است، اما قرار دادن تجهیزات کامل در این مورد، سطح بیسابقهای از جزئیات را به همراه داشت.

اجمل زمار، جراح مغز و اعصاب دانشگاه لوئیزویل در ایالات متحده میگوید: “ما 900 فعالیت مغز را در زمان اندازه گیری و مراقبت را بر روی آن چه در 30 ثانیه قبل و بعد از توقف ضربان قلب اتفاق افتاد، انجام داد. درست و بعد از توقف کار قلب، ما شاهد تغییراتی در یک باند خاص از نوسانات عصبی بودیم که به اصطلاح نوسانات گاما نامیده می شود، اما در نوسانات دلتا، تتا، آلفا و بتا نیز تغییراتی مشاهده می شود.

نوسانات عصبی، فعالیت الکتریکی جمعی نورونهایی است که در مغغول فعالیت می کنند و بیشتر به عنوان مغغی می شوند. این نیروها در فرکانسهای مختلف اتفاق میافتد و باند فرکانسی مختلف به حالتهای آگاهانه متفاو آگاهانه متفاوتی مرتبط هستند. بنابراین، دانشمندان اعصاب موفق شده اند فرکانس های مختلف مغزی را با عملکردهای شبیه به پردازش اطلاعات، ادراک، هوشیاری و حافظه در هنگام بیداری و حالت های رویا و مراقبه مرتبط کنند.

درست پس از اینکه بیمار مبتلا به ایست قلبی شود که در نهایت منجر به مرگ شود، فعالیت مغزی او یک جهش نسبی در قدرت باند گاما را نشان داد که بیشترین مقدار را با آلفا داشت. این الگویی است که با «یادآوری حافظه» شباهت بسیار زیادی دارد. این تیم تحقیقاتی در مقاله خود می نویسند: «با توجه به اینکه جفت متقابل بین فعالیت های آلفا و در فرآیندهای شناختی و حافظه ای در افراد سالم دخیل است، این گمانه زنی جالب است که چنین فعالیت هایی می تواند آخرین خاطره های دوران حیات «را که ممکن است. است در وضعیت نزدیک به مرگ رخ دهد، ممکن است کند.»

نویسندگان این مقاله به چند نکته در این زمینه نیز اشاره می کنند اول اینکه مغز بیمار در حالت پس از ضربه ای که دچار آسیب، تورم و تشوج می شود. علاوه بر این، دوزهای زیادی از داروهای ضد تشنج دریافت کرده است که ممکن است بر رفتار نوسانی عصبی نیز تثثیر بگذارد. همچنین هیچ اسکن مغغی پایه و «طبیعی» (در دورانی که فرد سالم بود) از این بیمار برای مقایسه فعالیت مغغی با آن وجود نداشت. با این حال، طبق تعریف ما نمی‌توانیم به چنین داده‌هایی در بیماران سالمی که پیشبینی مرگ آنها غیرممکن است، دسترسی داشته باشیم. بنابراین، به دست آوردن مرحله نزدیک به مرگ فقط می توان از یک بیمار حاضر در چنین شرایطی انجام شود.

علیرغم این پیوندها، یافته های تیم به ارتباط بالقوه بین مغزی مشاهده شده در طول مرگ با تجربیات پدیدارشناختی NDE اشاره می کند، جایی که شرکت کنندگان زندگی گذشته خود را در برابر چشمانشان مشاهده می کنند. آنچه در مورد مغز مغزی در حین بازیابی حافظه میدانیم، بهاهدی اشاره دارد که ممکن است در طول یک الگوی فعالیت مشابه در حافظه حافظه پیروی کند. نویسندگان همچنین می توانند آن را انجام دهند که این یافته ها مشابه تغییرات فعالی عصبی است که در جول در جول مشاهده می شود.

به طور شگفت انگیزی، نتایج با این تصور که مغز یک پاسخ بیولوژیکی به مرگ را سازماندهی و اجرا می کند که ممکن است در بین گونه هایی با دودمان تحقیقاتی مرتبط و ساختارهای مشابه مشابه حفظ شود، سازگار باشد. بررسی تحقیق در مورد آنچه در هنگام مرگ برای مغز انسان اتفاق میافتد است، بهویژه زمانی که اکثر اعضای خانواده مضطرب را در پیش چشم خود دارند، اما دکتر اجمل زمار میگوید: “مغز احتمالاً در زمانی که دنیا را ترک میگوید ما را در دوستداشتنیترین خاطراتمان غوطهور می کند، تا با احساس آرامش بیشتر این زندگی را ترک کنیم. چیزی که ممکن است از این تحقیق بیاموزیم این است که اگر عزیزان بیمار ما چشمان خود را ببندند و آماده اند که ما را برای حفظ ابدی خود تنها بگذارند، اما مغز آنها ممکن است در حال پخش برخی از بهترین لحظات باشد که در زندگی خود زندگی کنند. تجربه کرده اند.» شاید برای همین باشد که گاهی اوقات چنین افرادی را با لبخندی بر لب که گاه با قطره اککی در گوشه چچم همراه است، میبینیم. آن‌ها هم دلشان برای گذشته‌هایی که در این جهان تنگ می‌شود!

نتایج این مطالعه جالب توجه در نشریه معتبر مرزها در علوم اعصاب پیری منتشر شده است.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی فرارو