[ad_1]
بارش برف سنگین برای هفته ها یا ماه ها مردم را در روستای دورافتاده تیموتی مراکشی که در مرتفع ترین کوه های شمال آفریقا قرار دارد، به انزوا می کشاند.
به گزارش فرارو، قبایل کوچ نشین آمازیغ (بربر) که در آنجا زندگی می کنند، برای چرایدن در جنگل های سرسبز اطراف روستا که در ارتفاع 1800 متری (5900 فوت) در کوه های اقیانوس اطلس میانه قرار دارد، به گوسفندان متکی هستند. اما با شروع فصل زمستان کم کم از دنیا جدا می شوند.
با نزدیک شدن به زمستان، کوه هایی که به خاطر زمین قرمزشان شناخته می شوند، جای خود را به سفیدی بی پایان می دهند. این انزوا تا بازگشایی راه روستا ادامه دارد اما اغلب با تأخیر انجام می شود.
وقتی برف آب می شود، خانواده ها سعی می کنند دوباره روی پای خود بایستند. بچه ها از خیابان های پر پیچ و خم می دوند تا به مدرسه بعدی برسند. در حالی که بیشتر مردان برای کار در شهرهای مجاور باز می گردند، زنان بار زندگی روستایی را به دوش می کشند. آن‌ها چوب‌های جنگل مجاور را برای گرم کردن خرد می‌کنند و از آردی که برای زمستان هفته‌های پیش ذخیره شده بود، نان می‌پزند.
این زنان بعدازظهرها پیاده روی می کنند تا به دریاچه ها یا منابع آبی نزدیک برسند یا سوار الاغ می شوند و لباس های خود را می شویند. گاهی نقش چوپان را نیز بر عهده می گیرند.
باران و برف شدید در مراکش، کشوری ساحلی در صحرای آفریقا که منابع آب شیرین کمی دارد، استقبال می شود. کشاورزان مشتاقانه منتظر فصل بارندگی هستند زیرا کشاورزی به ذخیره آب باران در سدها متکی است و قیمت سبزیجات و میوه ها می تواند تحت تأثیر باران باشد.
اما برای افرادی مانند فاطمه، هوای زمستانی دشوار است که در خانه بایستند در حالی که دخترانشان به مرغ ها غذا می دهند و فرش ها را تمیز می کنند. علیرغم تمام تلاش خانواده اش، آب باران و برف ذوب شده با استفاده از آجر یا کیسه های پلاستیکی به اتاق نشیمن کوچک او نفوذ می کند.
او می گوید: هر سال این اتفاق می افتد و ما کاری جز دعا نداریم.
بربرها یا آمازیغ ها یک گروه قومی و بومی در شمال آفریقا، به ویژه مراکش، الجزایر، صحرای غربی، تونس و لیبی هستند. کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که بربرها در شمال آفریقا سابقه ای پنجاه هزار ساله دارند.
[ad_2]
